เรียงความวันแม่
แม่ เป็นหนึ่งในไม่กี่คำ ที่เราไม่จำเป็นต้องเปิดพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
หรือฉบับใดๆในโลก เพื่อค้นหาความหมาย เชื่อว่า”แม่” มีความหมายที่ทุกคนรู้จักกันดีอยู่แล้ว
นิยามของคำๆนี้ยิ่งใหญ่ทีสุดเท่าที่ผมเคยรู้จัก
หลายครั้งหลายคราเวลาเราเห็นกลอนวันแม่ จะต้องมีการกล่าวถึงหรือเปรียบเทียบ คุณงามความดีของแม่ในลักษณะที่แตกต่างกันออกไป หากแต่ถามความรู้สึกโดยส่วนตัว ผมคิดว่า “ไม่มีคำไหนเปรียบเทียบ คุณงามความดีของท่านได้เลย โดยเฉพาะแม่ของผม ท่านเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งที่งดงามที่สุด ทรงคุณค่าที่สุด และเก่งที่สุด”สำหรับผม
หากต้องเล่าถึงประวัติความเป็นมาของสตรีหมายเลขหนี่งท่านนี้ คงไม่มีสถาบันหรือ รางวัลใดๆมารับรอง และการันตรีถึงคุณงามความดี ความรู้ความสามารถของท่านได้เลย ท่านมีเพียงปริญญาชีวิตที่เคยบอกเล่า สั่งสอนลูกของท่าน ให้รู้ซึ้งถึงความเหนื่อยยาก ลำบากของชีวิต ท่านเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ทำมาหากินด้วยอาชีพสุจริต
เท่าที่ผมจำความได้ แม่ของผมมีอาชีพเป็นแม่ค้าขายส้มตำ ทุกๆวันท่านต้องอยู่หน้าเตาร้อนๆยื่นย่างไก่ สับมะละกอ นึ่งข้าวเหนียว และอื่นๆอีกมากมาย ท่านเล่าให้ฟังว่า”นี่เป็นสิ่งเดียวที่ม๊าทำได้เพราะม๊าเรียนมาน้อย” ท่านบอกเสมอว่า ถึงท่านจะเรียนมาน้อยแต่ท่านจะไม่ยอมให้ลูกของท่านเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน
สำหรับผม แม่ค้าส้มตำ เป็นอาชีพที่ผมภาคภูมิใจที่สุด เพราะอาชีพนี้แหละที่ท่านทำจนส่งเสียผมเรียนจบปริญญาตรี ทุกครั้งที่มีคนถามว่าผมเป็นคนที่ไหน ที่บ้านทำอาชีพอะไร ผมจะตอบโดยไม่ลังเลเลยว่า “ผมเป็นคนอิสาน บ้านอยู่ร้อยเอ็ด แม่ผมเป็นแม่ค้าขายส้มตำ”
ครั้งหนึ่งตอนเป็นเด็ก ช่วงสงกรานต์ ญาติพี่น้องคนอื่นๆเค้าขึ้นรถเล่นน้ำสงกรานต์กันอย่างสนุกสนาน แต่ตัวผมเองกลับไม่ได้ไปด้วย เพราะต้องช่วยที่บ้านทำงาน เคยเอ๋ยปากขอท่านนะ ว่าอยากไปเล่นน้ำ แต่ท่านบอกว่า ให้อยู่ช่วยท่านก่อน เพราะท่านไม่มีลูกจ้าง ทุกอย่างต้องช่วยกันทำ ในใจตอนนั้น รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก ที่ท่านไม่อนุญาตให้ไปเล่นน้ำ และในที่สุดผมก็แสดงกริยาที่ไม่ดีออกไป
ผมจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้นผมทำอะไรลงไป แต่ผลจากการกระทำในวันนั้น ท่านถึงกับน้ำตาไหล ผมโดนปะป๊าฟาด และให้ก้มลงกราบขอโทษแม่ของผมในทันที แม้ว่าตอนนั้นจะไม่รู้หรอกว่าทำผิดอะไร แต่วันนี้รู้สึกแย่ที่สุด ผมเป็นเด็กไม่ดี ทำให้น้ำตาแม่ไหล และนั้นเป็นหนึ่งในหลายครั้งที่ผมทำให้แม่ร้องไห้ทั้งที่เห็นและไม่เห็นก็ตาม
นั้นเป็นเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว และผมเองคงจะไม่พูดถึงครั้งอื่นๆที่ทำให้ท่านเสียใจแล้วหละ เพราะมันเหมือนเป็นการตอกย้ำความชั่วร้ายของตัวเอง แต่ก็ระลึกอยู่เสมอว่าผมจะไม่ทำเช่นนั้นอีก ทุกวันนี้ผมเองก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อท่าน สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะบอกท่าน “ผู้หญิงที่ปารถนาดีที่สุดในชีวิตของผมก็คือท่าน ผู้หญิงที่มีความเมตตากรุณาที่สุดในชีวิตของผมก็คือท่าน ผู้หญิงคนที่ผมรักที่สุดในชีวิต คือท่าน” อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น ท่านคือสตรีหมายเลขหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผมตลอดไป “รักม๊าที่สุดในโลก”
หลายครั้งหลายคราเวลาเราเห็นกลอนวันแม่ จะต้องมีการกล่าวถึงหรือเปรียบเทียบ คุณงามความดีของแม่ในลักษณะที่แตกต่างกันออกไป หากแต่ถามความรู้สึกโดยส่วนตัว ผมคิดว่า “ไม่มีคำไหนเปรียบเทียบ คุณงามความดีของท่านได้เลย โดยเฉพาะแม่ของผม ท่านเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งที่งดงามที่สุด ทรงคุณค่าที่สุด และเก่งที่สุด”สำหรับผม
หากต้องเล่าถึงประวัติความเป็นมาของสตรีหมายเลขหนี่งท่านนี้ คงไม่มีสถาบันหรือ รางวัลใดๆมารับรอง และการันตรีถึงคุณงามความดี ความรู้ความสามารถของท่านได้เลย ท่านมีเพียงปริญญาชีวิตที่เคยบอกเล่า สั่งสอนลูกของท่าน ให้รู้ซึ้งถึงความเหนื่อยยาก ลำบากของชีวิต ท่านเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ทำมาหากินด้วยอาชีพสุจริต
เท่าที่ผมจำความได้ แม่ของผมมีอาชีพเป็นแม่ค้าขายส้มตำ ทุกๆวันท่านต้องอยู่หน้าเตาร้อนๆยื่นย่างไก่ สับมะละกอ นึ่งข้าวเหนียว และอื่นๆอีกมากมาย ท่านเล่าให้ฟังว่า”นี่เป็นสิ่งเดียวที่ม๊าทำได้เพราะม๊าเรียนมาน้อย” ท่านบอกเสมอว่า ถึงท่านจะเรียนมาน้อยแต่ท่านจะไม่ยอมให้ลูกของท่านเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน
สำหรับผม แม่ค้าส้มตำ เป็นอาชีพที่ผมภาคภูมิใจที่สุด เพราะอาชีพนี้แหละที่ท่านทำจนส่งเสียผมเรียนจบปริญญาตรี ทุกครั้งที่มีคนถามว่าผมเป็นคนที่ไหน ที่บ้านทำอาชีพอะไร ผมจะตอบโดยไม่ลังเลเลยว่า “ผมเป็นคนอิสาน บ้านอยู่ร้อยเอ็ด แม่ผมเป็นแม่ค้าขายส้มตำ”
ครั้งหนึ่งตอนเป็นเด็ก ช่วงสงกรานต์ ญาติพี่น้องคนอื่นๆเค้าขึ้นรถเล่นน้ำสงกรานต์กันอย่างสนุกสนาน แต่ตัวผมเองกลับไม่ได้ไปด้วย เพราะต้องช่วยที่บ้านทำงาน เคยเอ๋ยปากขอท่านนะ ว่าอยากไปเล่นน้ำ แต่ท่านบอกว่า ให้อยู่ช่วยท่านก่อน เพราะท่านไม่มีลูกจ้าง ทุกอย่างต้องช่วยกันทำ ในใจตอนนั้น รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก ที่ท่านไม่อนุญาตให้ไปเล่นน้ำ และในที่สุดผมก็แสดงกริยาที่ไม่ดีออกไป
ผมจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้นผมทำอะไรลงไป แต่ผลจากการกระทำในวันนั้น ท่านถึงกับน้ำตาไหล ผมโดนปะป๊าฟาด และให้ก้มลงกราบขอโทษแม่ของผมในทันที แม้ว่าตอนนั้นจะไม่รู้หรอกว่าทำผิดอะไร แต่วันนี้รู้สึกแย่ที่สุด ผมเป็นเด็กไม่ดี ทำให้น้ำตาแม่ไหล และนั้นเป็นหนึ่งในหลายครั้งที่ผมทำให้แม่ร้องไห้ทั้งที่เห็นและไม่เห็นก็ตาม
นั้นเป็นเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว และผมเองคงจะไม่พูดถึงครั้งอื่นๆที่ทำให้ท่านเสียใจแล้วหละ เพราะมันเหมือนเป็นการตอกย้ำความชั่วร้ายของตัวเอง แต่ก็ระลึกอยู่เสมอว่าผมจะไม่ทำเช่นนั้นอีก ทุกวันนี้ผมเองก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อท่าน สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะบอกท่าน “ผู้หญิงที่ปารถนาดีที่สุดในชีวิตของผมก็คือท่าน ผู้หญิงที่มีความเมตตากรุณาที่สุดในชีวิตของผมก็คือท่าน ผู้หญิงคนที่ผมรักที่สุดในชีวิต คือท่าน” อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น ท่านคือสตรีหมายเลขหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผมตลอดไป “รักม๊าที่สุดในโลก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น